ABS
jeden z podstawowych i najpopularniejszych filamentów. Pełna nazwa chemiczna to akrylonitrylo-butadieno-styren. Posiada wyższą wytrzymałość fizyczną i odporność termiczną niż PLA. Może z powodzeniem podlegać szlifowaniu lub podobnej obróbce fizycznej. Dla uzyskania niezwykle gładkiej powierzchni wydruku możliwe jest stosowanie oparów czystego acetonu. Zdecydowanie trudniejszy w druku niż PLA. Wymaga zamkniętej komory drukarki, a jeżeli wychładza się zbyt szybko ma tendencję do kurczenia się, co skutkuje podwijaniem się powierzchni płaskich lub niepożądanym odrywaniem się modelu od stołu roboczego.
Adhezja
fizyczne połączenie ze sobą dwóch ciał/substancji. W procesie druku 3D mianem tym określa się przyleganie nakładanej linii filamentu do poprzedniej warstwy materiału lub powierzchni stołu roboczego. Konfiguracja parametrów druku w oprogramowaniu tnącym ma na celu uzyskanie jak najwyższej i najefektywniejszej adhezji.
ASA
filament zbliżony właściwościami do ABS-u, ale niwelujący część jego niedoskonałości. Pełna nazwa chemiczna to akrylonitryl-styren-akryl. Może z powodzeniem podlegać szlifowaniu lub podobnej obróbce fizycznej. Posiada wysoką odporność na warunki środowiskowe (wilgotność, promieniowanie UV, wysoka temperatura), dzięki czemu nadaje się do druku przedmiotów mających przebywać na zewnątrz oraz prostych podzespołów mechanicznych. Zalecana jest zamknięta komora drukarki, ponieważ skurcz mniejszy niż w przypadku ABS-u, wciąż może utrudniać uzyskanie pożądanych efektów.
BVOH
filament używany do drukowania struktur podporowych. Posiada wysokie właściwości adhezyjne do innych rodzajów popularnych materiałów (np. PLA i ABS), ale jego główną zaletą jest rozpuszczalność w wodzie. Wydrukowanych z BVOH struktur podporowych nie trzeba usuwać fizycznie poprzez wycinanie czy wyłamywanie, wystarczy zanurzyć model w ciepłej wodzie, a podpory ulegną samoistnemu rozpuszczeniu.
Dysza drukarki 3D
element drukarki 3D, który stanowi zwieńczenie jej głowicy. Roztapiany filament w półciekłej konsystencji właśnie poprzez dyszę wydostaje się na powierzchnię stołu roboczego lub wcześniejszą warstwę wydruku. Temperatura dyszy, to jeden z podstawowych parametrów ustawianych w oprogramowaniu tnącym (slicerze). Uwaga – dysza w trakcie wydruku może osiągać temperatury zbliżone do 300 °C i jej dotknięcie może spowodować poparzenie.
Ekstruzja / Współczynnik ekstruzji
parametr podlegający ustawieniom w oprogramowaniu tnącym, który odzwierciedla ogólny przepływ filamentu przez dyszę drukarki. Standardowo przyjmuje wartość 1. Zwiększając lub zmniejszając jego poziom, możliwe jest szybkie zwiększenie lub zmniejszenie ilości wytłaczanego (ekstrudowanego) materiału. Nie zaleca się zmian większych niż 0.05. Wymuszenie nadmiernej ekstruzji filamentu może prowadzić do błędów retrakcji lub zapychania głowicy.
FDM
skrót odnoszący się do określenia najpopularniejszej technologii druku 3D (Fused Deposition Modeling). Urządzenia pracujące w technologii FDM rozgrzewają materiały termoplastyczne (filamenty) i wykorzystując ich chwilową lepkość, nakładają na siebie ich kolejne warstwy, budując całość modelu.
Filament
materiał termoplastyczny występujący w formie wiązki o średnicy 1,75 lub 2,85 mm, będący budulcem modelu w procesie druku 3D w technologii FDM.
Flex
potoczna nazwa odnosząca się do grupy filamentów posiadających właściwości elastyczne, zbliżone do gum o różnej charakterystyce. Materiały te wykonane są najczęściej z tworzywa TPU (Thermoplastic polyurethane), a ich twardość określana jest w skali Shore’a. Mogą sprawiać pewne trudności w druku, zwłaszcza początkującym, z racji możliwości powodowania np. zapychania dyszy drukarki.
G-code
język formułowania poleceń dla drukarki 3D będący efektem procesu “slajsowania” modelu trójwymiarowego. Określa sposób zapisu wszystkich operacji, które wykonać ma urządzenie i przybiera postać pliku o rozszerzeniu .gcode. Plik ten może być z powodzeniem edytowany “ręcznie” z poziomu aplikacji Notatnik, wymaga to jednak znajomości kodów poszczególnych komend i umiejętności właściwego ich umiejscawiania. Dla przykładu, komenda M104 odpowiedzialna jest za zmianę temperatury dyszy wylotowej.
Głowica drukarki 3D
newralgiczny element drukarki 3D, decyduje w głównej mierze o jakości wydruków. Składa się m.in. z bloku grzejnego, radiatora, termistora i dyszy wylotowej. Odpowiada za pobór, rozgrzanie i wytłoczenie filamentu. Występuje w wariantach konstrukcyjnych typu bezpośredniego (direct) i bowden.
Głowica typu direct
rodzaj głowicy w drukarce 3D (FDM), w której silnik krokowy odpowiedzialny za pobór i wycofywanie (retrakcję) filamentu zainstalowany jest bezpośrednio na głowicy drukującej.
Głowica typu bowden
rodzaj głowicy w drukarce 3D (FDM), w której silnik krokowy odpowiedzialny za pobór i wycofywanie (retrakcję) filamentu zainstalowany jest poza głowicą drukującą, a filament do niej wprowadzany jest przez długą rurkę PTFE.
Komora drukarki 3D
zamykana obudowa pozwalająca uzyskać stałe i stabilne warunki temperatury, wilgotności oraz ruchu powietrza w trakcie druku. Newralgiczna i niezbędna w przypadku pracy z materiałami wrażliwymi na zmiany temperatury, czy zbyt szybkie wychładzanie, np. ABS, ASA.
PLA
najpopularniejszy filament stosowany w druku 3D technologią FDM, o czym decyduje łatwość pracy z nim. Nazwę zawdzięcza skróceniu słowa poliaktyd. Jest materiałem biodegradowalnym. Charakteryzuje się niewielkim skurczem, nie wymaga stosowania zamkniętej komory. Zaleta łatwości druku równoważona jest wadami, do których należą skrajnie niska odporność na uszkodzenia fizyczne, promieniowanie UV czy wysokie temperatury. Uniemożliwia to zaawansowaną obróbkę wydruków (np. szlifowanie).
Podpory / struktury podporowe
struktury mające za zadanie podpieranie elementów modelu, które dzięki nim nie zapadają się pod wpływem grawitacji. Druk 3D w technologii FDM zakłada nakładanie kolejnych warstw materiału, budując model od dołu (z poziomu stołu roboczego drukarki) w górę, a zatem wszelkie zabudowywane otwory mogłyby ulegać zapadnięciu. Podpory przeciwdziałają temu zjawisku. Mogą być generowane w pełni automatycznie w oprogramowaniu tnącym lub można generować je ręcznie również z poziomu tejże aplikacji. Po zakończeniu wydruku, podpory należy usunąć z miejsc widocznych wyłamując je lub rozpuszczając w wodzie, jeżeli zastosowany został specjalny filament podporowy.
Raft
płaska podstawa drukowanego obiektu, która tworzona jest automatycznie w oprogramowaniu tnącym po włączeniu funkcji generowania raftu. Z funkcjonalności tej należy korzystać w przypadku, gdy zawodzą inne metody uzyskania zadowalającej adhezji pierwszej warstwy wydruku do powierzchni stołu roboczego drukarki. Raft ma zastosowanie wobec modeli o niezwykle małej powierzchni stycznej ze stołem roboczym lub obiektów drukowanych z filamentów charakteryzujących się wysokim skurczem, a w konsekwencji podwijaniem pierwszej warstwy.
Retrakcja
parametr modyfikowalny z poziomu oprogramowania tnącego, który odpowiada za podciąganie odpowiedniej długości wiązki filamentu po każdej z nakładanych w trakcie druku linii. Sprawia to, iż półpłynny rozgrzany w dyszy filament nie wycieka samoistnie z dyszy pod wpływem grawitacji, kiedy ta podróżuje pomiędzy kolejnymi obszarami wydruku. Kontroli podlega zwłaszcza długość cofanej wiązki (wyrażana w mm) oraz szybkość wykonywania retrakcji (wyrażana w mm/s). Błędne ustawienie parametrów retrakcji skutkuje np. osadzaniem się na ściankach wydruku charakterystycznych niteczek lub zacieków, będących nadmiarem filamentu wypływającego z dyszy w momentach kiedy nie powinien on się z niej wydostawać.
Skirt
drukowane wokół modelu obrysy, mające na celu wytłoczenie z głowicy i dyszy resztek filamentu pozostałych po poprzednim wydruku. Skirt drukowany jest zawsze przed właściwym modelem dzięki czemu pozwala szybko zdiagnozować ewentualne problemy z zawilgotnieniem filamentu, jego adhezją czy zanieczyszczeniem.
Slicer / oprogramowanie tnące / “Slajsowanie”
aplikacja przetwarzająca model 3D na zestaw instrukcji czytelny dla drukarki. W obrębie slicera dokonywany jest podział obiektu trójwymiarowego na warstwy, które w procesie druku stają się kolejnymi warstwami nakładanego filamentu. W slicerze konfiguracji podlegają wszystkie parametry pracy drukarki 3D. Dlatego też umiejętne “slajsowanie” modelu jest elementem nieodłącznym procesu druku 3D. Efektem całego procesu jest G-code zapisywany w postaci rozpoznawalnego przez drukarkę 3D pliku w formacie .gcode.
Stół roboczy
element drukarki 3D na powierzchni którego tworzony jest wydruk, a konkretnie jego pierwsza warstwa. Jeżeli adhezja pierwszej warstwy wydruku do powierzchni stołu roboczego jest niewystarczająca, może dojść do podwijania krawędzi modelu (w przypadku filamentów kurczliwych) lub nawet oderwania modelu w trakcie druku, co skutkuje natychmiastowym niepowodzeniem całego procesu. Aby przeciwdziałać powyższym trudnościom, powszechnie stosuje się zestaw czynności i rozwiązań takich jak: zwiększanie temperatury stołu roboczego w trakcie druku, pokrywanie powierzchni stołu stosownymi klejami czy taśmami klejącymi, a także stosowanie nakładanych na stół roboczy płyt o powierzchniach dedykowanych poszczególnym grupom filamentów (np. płyty gładkie dla PLA, płyty fakturowane dla filamentów elastycznych).