2.6. Szerokość ścieżki (ekstruzji)
Szerokość ekstruzji jest parametrem określającym jak szeroka będzie pojedyncza, nakładana przez głowicę drukującą ścieżka. Wartość ta jest ściśle powiązana ze średnicą stosowanej w drukarce dyszy wylotowej.
Dobra praktyka
Dla większości standardowych wydruków stosuj szerokość ekstruzji wynoszącą około 110% średnicy zainstalowanej w drukarce dyszy wylotowej. Np. dla najpopularniejszej dyszy o średnicy 0,4 mm, wartość szerokości ścieżki definiuj na poziomie 0,45 mm. Zapewni to właściwy stosunek pomiędzy dobrą adhezją kolejnych warstw, a dobrą jakością druku i brakiem ryzyka zapychania dyszy.
Różnicowanie wartości szerokości ekstruzji jest zasadne jeżeli potrzebny jest konkretny efekt z zakresu szczegółowości detalu, czy trwałości modelu.
Dobra praktyka
Manipulowanie szerokością ekstruzji w zależności od efektu jaki chcesz osiągnąć:
- Poprawienie przyczepności filamentu do stołu roboczego lub poprzedniej warstwy – zwiększ szerokość ekstruzji wyliczając jej wartość na 120-140% średnicy dyszy.
- Poprawienie jakości drukowanych detali i obiektów skrajnie małych (np. punkt brajlowski) – ustaw szerokość ekstruzji dokładnie na poziomie średnicy dyszy wylotowej z której korzystasz.
- Osłabienie adhezji ścieżek do stołu roboczego lub poprzedniej warstwy – jeżeli chcesz wydrukować strukturę podporową, która będzie następnie łatwa do fizycznego usunięcia (wyłamania), zmniejsz szerokość ekstruzji do poziomu niższego niż średnica stosowanej dyszy, np. 0,35 mm dla dyszy o średnicy 0,4 mm.
Uwaga
Zastosowanie zbyt dużej szerokości ekstruzji w połączeniu z wysokimi prędkościami druku, może prowadzić do przekroczenia bezpiecznego poziomu ciśnienia filamentu w głowicy drukarki, a co za tym idzie do jej zapchania i konieczności fizycznego wyczyszczenia. Analogicznie, za mała szerokość ekstruzji może doprowadzić do sytuacji, w której kolejne ścieżki filamentu nie będą przyklejać się do poprzednich lub do stołu roboczego.