2. Podstawowe parametry druku
Zaprezentowane poniżej zestawienie newralgicznych kategorii ustawień dokonywanych w oprogramowaniu tnącym uporządkowane zostało wedle kolejności występującej w programie PrusaSlicer, a więc darmowym i będącym jednym z najpopularniejszych na rynku. Jednakże wszystkie przedstawione informacje mają charakter uniwersalny i mogą być pomocne również w innych aplikacjach przygotowujących instrukcje dla drukarki 3D.
2.1. Wysokość warstwy
Jest to newralgiczna sekcja ustawień, a błędnie dobrane parametry w tym obszarze mogą skutkować nie tylko niezadowalającą jakością wydruku, ale również jego całkowitym niepowodzeniem.
Parametr wysokości warstwy decyduje o tym, jak wysoka będzie pojedyncza drukowana ścieżka, a co za tym idzie, jaką wysokość będzie posiadała każda nakładana kolejno na siebie warstwa modelu.
Minimalna i maksymalna wysokość warstwy, jaka może zostać bezpiecznie ustawiona w oprogramowaniu slajsującym, zdeterminowana jest przez parametry techniczne drukarki, takie jak jej zdolność do unoszenia osi głowicy na osi Z oraz średnica założonej dyszy wylotowej. Każdy producent urządzenia definiuje minimalną wysokość warstwy z jakiej skorzystać może użytkownik.
Zakres wysokości warstw, jakie możliwe są do zastosowania w danej konfiguracji sprzętowej pomagają również ocenić matematyczne wzory, uwzględniające średnicę dyszy wylotowej jako jedną ze zmiennych.
Maksymalna wysokość warstwy = średnica założonej dyszy * 0,75
Minimalna wysokość warstwy = średnica założonej dyszy * 0,25
Przykład
Dla drukarki wyposażonej w dyszę o średnicy 0,4 mm, opierając się na powyższych wzorach, możliwe jest ustawianie maksymalnej bezpiecznej wysokości warstwy na poziomie 0,3 mm i minimalnej na poziomie 0,1 mm.
Uwaga
Znaczne przekroczenie maksymalnej wysokości warstwy może skutkować ponadnormatywnym wzrostem ciśnienia wewnątrz dyszy, zapchaniem jej oraz głowicy drukarki, prowadząc do konieczności rozkładania i serwisowania jej elementów.
Uwaga
Stosowanie zbyt niskiej niż wyliczona ze wzoru minimalna warstwa, nie jest obarczone tak negatywnymi konsekwencjami jak w przypadku warstwy maksymalnej. Najgorszym z możliwych efektów będzie niezadowalający lub nieudany wydruk, nie istnieje groźba doprowadzenia np. do zapchania podzespołów urządzenia. Co więcej, warto eksperymentować ze schodzeniem poniżej poziomu wyliczonej minimalnej dopuszczalnej warstwy w przypadku modeli wymagających skrajnie dużej precyzji (np. brajl). Dzięki zaawansowanym algorytmom stosowanym w oprogramowaniu tnącym, zarządzanie ilością podawanego filamentu umożliwia znaczne schodzenie poniżej warstwy 0,1 mm przy wykorzystywaniu dyszy o średnicy 0,4 mm.
Dobra praktyka
Dla uproszczenia, dobierając odpowiednią warstwę druku można przyjąć, że wysokość:
- 0,3 mm i więcej – warstwa właściwa dla wydruków mających powstawać maksymalnie szybko kosztem jakości i estetyki powierzchni. Ułożenie poszczególnych warstw będzie widoczne na modelu “gołym okiem”.
- 0,2 mm – warstwa optymalna pod kątem stosunku jakość / szybkość druku. Idealna do stosowania w wypadku wydruków dużych i pozbawionych małych detali, ale mających zachować przyzwoity poziom estetyki powierzchni.
- 0,1 mm i mniej – warstwa skutkująca relatywnie długimi czasami druku, ale umożliwiająca osiąganie zadowalających efektów przy drukowaniu elementów małych i bogatych w szczegółowy detal. Na płaskich powierzchniach bocznych ułożenie poszczególnych warstw będzie niemalże niewidoczne i niewyczuwalne.