2.12. Retrakcja filamentu
Jeżeli model posiada fragmenty drukowane oddzielnie i głowica będzie zmuszona do “przeskakiwania” pomiędzy nimi, to nagromadzony w dyszy rozgrzany filament może z niej wyciekać pod wpływem grawitacji w trakcie tych podróży. W naturalny sposób prowadzi to do zanieczyszczenia wydruku charakterystycznymi niteczkami lub zaciekami, określanymi również mianem błędów retrakcji.
Retrakcja jest wycofaniem odpowiedniej długości wiązki filamentu po każdej z nakładanych w trakcie druku linii. Kontroli podlega zwłaszcza długość cofanej wiązki (wyrażana w mm) oraz szybkość wykonywania retrakcji (wyrażana w mm/s).
Podstawowymi kryteriami różnicującymi zakres parametrów retrakcji są rodzaj materiału oraz konstrukcja drukarki 3D. Poszczególne kategorie filamentów, wedle swoich unikatowych właściwości, posiadają także odmienne potrzeby związane z jej parametrami. Co do zasady, PLA i jego pochodne będą materiałami wymagającymi jednej z agresywniejszych retrakcji, tymczasem np. TPU przeciwnie, nie potrzebuje tak znacznego wycofywania z głowicy. Jak zostało wspomniane, na konfigurację retrakcji ma też wpływ typ konstrukcji drukarki, a konkretnie rozróżnienie na głowice typu bezpośredniego (direct) i głowice typu bowden. Te drugie wymuszają potrzebę retrakcji na poziomie niemal dwukrotnie większym niż pierwsze.
Przykład
Dla wielu popularnych rodzajów PLA i drukarki wyposażonej w głowicę typu bezpośredniego, właściwa długość retrakcji będzie się wahać w granicach 2-3 mm. Natomiast ten sam filament w konstrukcji opartej o głowicę typu bowden będzie wymagał ustawienia jej na poziomie 4-6 mm.
Przykład
Materiały z kategorii gumopodobnych (TPU), są dość miękkie, w konsekwencji czego mogą ulegać zmiażdżeniu, a nawet przerwaniu w miejscu popychania wiązki przez radełko ekstrudera drukarki. Dlatego też nie są odporne na gwałtowne ruchy retrakcyjne i wymagają jej długości w zakresie około 1-2 mm.
Uwaga
Materiały elastyczne (TPU) nie nadają się do drukowania w konstrukcjach typu bowden, mogą być z powodzeniem używane jedynie w drukarkach 3D wyposażonych w głowice bezpośrednie.
Konkretna długość retrakcji powinna zostać ustawiona za pomocą oprogramowania tnącego w oparciu o informacje od producenta oraz metodę powtarzanych do momentu osiągnięcia zadowalających efektów prób.
Dobra praktyka
Konfigurację długości retrakcji dla filamentu rozpocznij od sprawdzenia podanego przez jego producenta zakresu. Jeżeli został on określony np. na poziomie 2-3 mm, zacznij od długości retrakcji ustawionej nawet poniżej polecanego zakresu. Może się okazać, że dla konkretnego kształtu modelu, stosowanych prędkości i temperatur dyszy, zupełnie wystarczające będzie zastosowanie długości retrakcji w okolicach 1,5 mm. Dokonaj próbnego wydruku i jeżeli pomiędzy jego oddalonymi wierzchołkami/wysepkami wciąż występują niteczki i zacieki, powtórz go zwiększając długość retrakcji np. 0,2-0,3 mm. Postępuj tak do momentu wyeliminowania widocznych niedoskonałości wydruku.
Uwaga
Jeżeli zwiększanie długości retrakcji nie przynosi pożądanych skutków, przejdź do zwiększania jej prędkości.
Prędkość retrakcji to parametr odpowiedzialny za tempo z jakim podciągnięta z głowicy zostanie zadana (omówiona powyżej) długość filamentu. Podobnie jak to miało miejsce w przypadku długości, zalecany zakres prędkości retrakcji jest podawany przez producenta danego materiału.
Dobra praktyka
Odczytaj podany przez producenta filamentu zakres prędkości retrakcji i ustaw go w średnim pułapie, np. jeżeli producent informuje o przedziale 20-45 mm/s, przetestuj najpierw wartość 30 mm/s. Jeżeli zwiększanie długości retrakcji nie przynosiło efektów i wydruki wciąż były zanieczyszczane, zwiększ prędkość retrakcji o 5 mm/s i wykonaj wydruk testowy. Poprawa estetyki wydruku będzie oznaczała, że musisz ponowić test zwiększając prędkość retrakcji o kolejne 5 mm/s. Powtarzaj proces do momentu uzyskania zadowalającego efektu.
Uwaga
Regulacja długości i prędkości retrakcji nie zawsze całkowicie rozwiąże problem wyciekającego w niekontrolowany sposób filamentu. Jeżeli oba wspomniane parametry są już w swoich górnych granicznych wartościach, a wydruki wciąż pozostają zanieczyszczone, oznacza to, że powodów takiego stanu rzeczy należy upatrywać gdzie indziej, np. w zbyt wysokiej temperaturze dyszy wylotowej drukarki.